dilluns, 24 d’octubre del 2011




Roman Cieslewicz

Hoy lo he sabido, que aquel hombre que conocí en París la primavera de 1966, en el estudio de la revista ELLE, Roman Cieslewicz, moría treinta años después, en 1996. Diez años más que yo, y una preparación profesional muy superior a la mía, me recibió sencilla y amablemente, sin haberle pedido entrevista previa, y se miró detenidamente mis trabajos. Y para mi satisfacción y sorpresa a la vez, dijo gustarle y me preguntó qué pensaba hacer. Le expuse lo que deseaba: trabajar para la revista que él dirigía en aquellos momentos. Su respuesta fue directa ¿cuándo quiere empezar? Supongo que la expresión que vio en mi rostro fue la de la incredulidad de lo que me estaba proponiendo. Insistió: Puede empezar mañana mismo si quiere. Muy a mi pesar tuve que aclararle, en mi pobre francés que lo que deseaba, era trabajar desde mi casa y enviarle mis trabajos por correo, como otros ilustradores hacían. Lo siento, esto no puede ser. Si quiere el trabajo, tendrá que ser trabajando aquí, en mi equipo. La ilusión, la felicidad, duró solo unos instantes y regresé a la realidad. Todo volvía a quedar como antes. Aunque con un regusto a reconocimiento profesional que me dio, eso sí, satisfacción. Esa satisfacción y ese reconocimiento de los que siempre andamos escasos en nuestro oficio. La noticia que he conocido hoy, quince años después, me ha hecho recordar aquella decisión que tomé, muy decidido, tanto que, después con el tiempo siempre me he preguntado cómo me había atrevido. Si en aquellos instantes no hubiese estado casado y con una hija recién nacida, tan solo tres meses antes, posiblemente, ilusionado me hubiese quedado a probar suerte. Residir en la capital francesa, trabajar en la revista ELLE, en el equipo de Roman Cieslewicz, ¿qué más podía pedir? Estando en los inicios de mi carrera.

Salí a la calle, con mis trabajos bajo el brazo en una discreta carpeta. Imposible pensar en aquellos instantes que al día siguiente tenía una sesión fotográfica con Jaques Moutain y varios modelos para la próxima campaña de camisas Tervilor. Para eso has venido, me dije aquella noche. Trabajas para Dayax, es la que te ha enviado. Pero seguí soñando toda la noche con lo que podía haber sido. Y sobre todo que mi trabajo fue bien valorado por una de las figuras importantes del diseño y el cartelismo europeo. Aquello fue tanto o más importante. Un hombre del que conocía algunos de sus trabajos, expuestos en los pasillos del cine de Arte y Ensayo, Alexis. Y que acababa de descubrir que estaba como director artístico de la revista ELLE. Por descontado nada dije a nadie salvo a ella, que aprovecharía aquel viaje para presentarme a él y tratar de trabajar, desde Barcelona, como hacían algunos de los ilustradores que conocía. Quizá la diferencia estaba en que ellos trabajaban para una agencia. Y los encargos venían a través de ésta. No lo conseguí, pero me quedó la satisfacción del reconocimiento de mi trabajo.

4 comentaris:

  1. Hagués estat bé però segur que no et vas equivocar. I a més a més així t'hem tingut,

    ResponElimina
  2. Moltes gracies pel teu amable comentari. No ha estat malamente com a anat tot, pero… ¿i París? No se, no se.

    ResponElimina
  3. Encontré estos datos en Internet ahí fue donde me enteré de su merte.
    Un Polaco muy Francés
    Roman Cieslewicz

    Roman Cieslewicz 1930 Nacido en Lvov Ucrania Actual, Polonia. Se tituló de la academia de las bellas artes en Krakow en 1955, se especializó en afiche y visualización diseñar.
    Llego a Francia en 1963 desde allí hizo toda su carrera, para hacerse ciudadano Francés en 1971.
    Trabajó como libro y diseñador de la revista. Desde 1962 vivió como director artístico de la "Moda" en Francia donde trabajó, "Elle" y "Mafia" - agencia de publicidad. Era creador artístico de "Opus International" y "Kitsh". Miembro de AGI la Alianza Gráfica Internacional
    Premios muy importantes: el Grand Prix en la exposición internacional de afiches de película en Karlove Vary, República Checa; medalla de oro en 1st planta bienal de los formularios industriales en Ljubljana, Yugoslavia (1964); medalla de oro en 4th planta bienal internacional de afiches en Varsovia (1972); el Grand Prix para afiches en París (1979); bronze medal en planta bienal internacional de afiches (1984); el grand prix de "Art Graphique" (1990); premio de excelencia en Biennial de Graphic en Zagreb, Yugoslavia (1991) president Price en planta bienal de Applied gráfica en Brno, Eslovaquia (1992).
    Murió de un ataque cardíaco en París sobre 21 de enero de 1996

    Entre sus 100 exposiciones unipersonales, algunos de las más que han sido importantes:
    1972 Museo des Arts Decoratifs, Paris France
    1973 Stedelijk Museum, Amsterdam Holland
    1974 Muzeum Plakatu, Warsaw Poland
    1978 Stedelijk Museum, Amsterdam Holland
    1981 Muzeum Narodowe, Poznan Poland
    1984 Kunsthalle, Darmstadt Germany
    1986 Galeria BWA, Lodz Poland
    1987 Galerie de Pret, Angres France
    1993 The Polish Museum of America, Chicago USA
    1993 Centre Georges Pompidou, Paris France
    1994 Narodowa Galeria Sztuki Wspolczesnej Zacheta, Warsaw Poland
    1998 Muzeum Plakatu, Warsaw Poland

    Premios muy importantes:
    1955 WAG Trepkowski Prize - Poland
    1956 Central Film Office Prize - Poland
    1964 International Film Poster Exhibition Karlove Vary - Czech first prize
    1965 National Poster Biennale Katowice - Poland Silver Medal
    1967 National Poster Biennale Katowice - Poland Gold Medal
    1971 National Poster Biennale Katowice - Poland Gold Medal
    1972 International Poster Biennale Warsaw - Poland Gold Medal
    1973 National Poster Biennale Katowice - Poland Gold Medal
    1973 Special Film Poster Prize Cannes France
    1979 Grand Prix de l'Affiche d'Art Paris France
    1980 Grand Prix de l'Humour Noir Paris France
    1984 International Poster Biennale Warsaw - Poland Bronze Medal
    1985 International Poster Biennale Colorado Denver USA Award Winner
    1990 Grand Prix National d'Art Graphiques France
    1992 President's Prize at the Graphic Arts Biennale, Brno, Czechoslovakia
    1993 Poster Biennale Lahti Finlad second prize

    ResponElimina
  4. Sempre s'ha de triar, París és París, vas optar per un altre cantó i així pots escriure la teva trajectòria fins ara.

    ResponElimina